Kimi zaman,
fırlama mı fırlama,
bakışları zıpkın,
bilgiç kadınlar vardır,
muzurca,
şiirlerin içinden çıkıp gelen kadınlar.

Aşk ile,
fistanını sallasa deprem,
ıslak ıslak öpse şiir,
saçını dağıtsa mısra,
ağlak Bülo’ya inat gülse beste olur.

Yaz geçiyor hüzünle sevgili,
hani,
ola ki gelirsen,
iki lafın belini kırmaya,
bir avuç sen getir,
ellerinde,
yıkanayım,
içine işlesin,
yeşereyim her zerresinde…

Sevdiğim,
gel artık gözlerini göreyim,
sonrasında feleğe inat;
istediğim,
tuttuğum son dilek de kabul oldu diyeyim.

Ne dersin,
demli bir çay koydum, hadi gel gülüm !.