Yalnızlık,
her gece dehşetle gelir,
haydi,
soyunun korkular,
yüzleriniz ortaya çıksın…
Hayalet korkuların,
gözleri kanlı,
dili,
bitirim sevgili gibi sivri,
kırbaçları yılana benzer…
Vurdukça,
yüreğine yüreğine gülüm,
acısına gökler ağlar yüreğimin…
Ben gibi,
düşleri yoktur,
kimlikleri,
duyguları da,
karanlıkta tanınmazlar ama uyanıktırlar.
He kurban,
o anlarda,
yalnızlığıma cesaret veririm,
korkularımın önüne,
benim yalnızlığımı dikerim.
Yalnızlığın,
toprağın ıssızlığını alır geceden,
kusturur mezarları,
dile getirir yaşanmış ruhları,
anlattırır onlara,
sana uzak olan yıldızları…
Yalnızlığımın,
güçlü ellerine yakalandığın da,
boğula boğula kaybolurlar.
Gökyüzünde,
bir martı sevgiyle kartallaşır,
içimde ki boşluğa çığlığını bırakır,
bir balıkçı,
ağ atar son karanlığa,
çeker zincire vurulmuş Ay’ı,
toplar,
kayıp yıldızlarını ışıkların,
sular özgürlüklerine…
Ve sevdiğim,
gün ağardığında,
yarasayla büyümüş,
çakallarla beslenmiş,
seveni de,
döveni de rüzgar bilmiş yabanım,
kar’da,
tipi de kalmış,
donmuş yalnızlığım,
can havliyle koşar sıcak kollarıma!..