Siirlerim Şiirler
En fazla içimde ölürsün
Cesedini sürüklerim gittigim her yere
Kizil sonbaharim
Hangi ask kendi firtinasina dayanabildi
Ellerimde çogul bir gölge kusu
Adinin arkasina basmadan yürüdüm
Alnimda birikti çizikler
Adimdan çikardim aklimi
Aklimsiz kaldim
Neylersin
Insaniz
Ne yapsak eksigiz iste
Ölüme ayarli saatiz

En fazla içimde ölürsün
Sorarim
Siir papirüslerinin hangi kösesine karaladin beni?
Hangi hare’mden yakaladin da çignemeden yuttun gözlerimi?
Kekeme repliklerin ezber bozduran kusu
Hangi rüzgârlara sattin da saçlarini
Devrik cümlelerimin öznesi oldun?
Içindeki kötü senaryolarin kahramani olmak istemezdim
Dagildi bak derlenip toplanmis dagilmalarim

En fazla içimde ölürsün
Nasilsa yokluk rehin birakiliyor kalana
Kalan gidene denk neyi varsa susuyor.
Ve susmak inceltiyor her yarayi
Ve susmak bakmak oluyor
Gitmedigin her yere
Kim tutuklanmis yalnizliktan
Gizin içine gizlenen kim
Söyle beni nerene sakladin
Ki simdi bu kadar sokaktayim
En fazla içimde ölürsün
Karla karisik yagarsin yara Bereme
Karma karisik kalirsin cinnet seridinde
Kaldirimlarin kaldiramadigi her neyse iste
Bulamadigin her ne varsa büyük yikimlarin izinde
Sana borcum olsun
Hiç yazilmayacak bir siirin içinde

En fazla içimde ölürsün
Yanaginda yanar avucum
Avucumda imlasi bozuk bir siir kalir
Gözlerinin namlusu döner, yakar kirpiklerimi
Kulagimda bir tepenin rüzgâri uguldar
Girtlagima kadar aska batarim
Yeteri yok. Eksigi fazla.
Neyin kaldi eksilenlerden arta
Içeri dogru kapanan bir kapiydin
Saçlarindan geçtim önce
Ve kendimden öylece
Neyim yoksa var bildim
Egildim
Eksildim
Eridim
Bir seni bitirmedim
Hangi rüzgarlara sattin da saçlarini
Ugultusuna tutunamadin
Ömürden nefes çalarak ne kadar yasarsa insan
Öyle yasadim gözlerini
Tenimde itis kakis
Cebimde depremlerin
Esrarli gece ayinleri
Volkanik siirler
Usul usul giymedim mi sözlerini
Yalnizligin tiradini kapamadim mi her sefer
Sensizlik seni anlatti en çok
Vazgeçmeler vazgeçmekten vazgeçti
Söyle saçlarinda öldügüm
Bir geri gidis kaç günde gelirdi?

En fazla içimde ölürsün
Cesedini sürüklerim gittigim her yere
Tenimin yirtildigi yerden mi girdin içeri
Açar gibi yaparak açik bir kapiyi
Beni ikiye böldün
Hadi içimi kendine aldin da
Beni nerde biraktin
Hangisini seçerdin benim için
Ve hangisinden vazgeçerdin kendin için
Ben yarama çoktan sen bastim
Yasim kadar gencim
Adin çabuk diye geçti
Ardinda aç köpekleri birakarak
Ezberimden geçtim.
Hizla biten ask sarkilarindan geçtim
Senden bir sey eksiltmeden sana çok sey birakmakti ask
Bildim

Biz dalkavuk bir aydinligin yerine
Onurlu bir karanligi seçtik
Ve bir öyküden aglarcasina geçtik
Cesurduk çünkü
Kendimizi kendi düslerimizden kovacak kadar
Ömrüne yüz çevirmis iki masalciyiz
Gerisi hiçlik
Gerisi yokluk
Sensizligin anlattigi ne vardi senden baska
Bir hayatin tüm yanilgilarini
Saçlarinda çözdüm
Simdi beni hangi yanimdan susacaksin
Sessizlikte bir dildir
Çogul susulur
Pusulur
Simdi beni hangi yanimdan kusacaksin
Yikik sehrimin izbesi
En fazla içimde ölürsün
En çok
Gözlerime gömülürsün.
Gözlerimi kaparim
Vasiyetimi yazarim…